My, dzieci z dworca ZOO

Tytuł: My, dzieci z dworca ZOO
Autor: Christiane Felscherinow
Ilość stron: 221
Wydawnictwo: Iskry
Tłumaczenie: Ryszard Turczyn
Rok wydania: 2011
Ocena: 7/10

Przejmujący prawdziwością opisów pamiętnik narkomanki. Christiane F. opowiada swoją historię oraz dzieje rówieśników, przyjaciół, często bardzo młodych narkomanów, z których wielu tragicznie kończy życie, nie mogąc zerwać z nałogiem.







Od pewnego czasu intrygowały mnie książki o narkomani. Byłam ciekawa, co czują i o czym myślą uzależnieni ludzie i co było przyczyną tego, że wybrali taką drogę. 
Historia Christine jest przestrogą dla ludzi młodych, którzy nie wiedzą co zrobić ze swoim życiem. Autorka, jak i zarazem bohaterka sięgnęła po narkotyki przede wszystkim dlatego, że brakowało jej miłości, a także nie miała co ze sobą zrobić popołudniami. Dziewczyna chciała poczuć się potrzebna i zwrócić na siebie uwagę i udało jej się to dopiero, po tym jak wpadła w nałóg. 
Książka bardzo mną wstrząsnęła. Dokładnie obrazuje, do czego zdolny jest się posunąć narkoman, aby zdobyć pieniądze na działkę, ale także warunki, w jakich przyszło im żyć. Cenię tę książkę za to, że jest prawdziwa. Dotyczy prawdziwych ludzi, wydarzeń, miejsc. Ta lektura uświadamia, że narkotyki zmieniają ludzi i to drastycznie szybko. Narkomani stają się obezwładnieni, dochodzi do takiego momentu, że wstrzykują sobie heroinę, tylko po to, żeby nie czuć bólu. Byli też tacy, co żyli tylko, dzięki swoim marzeniom o lepszej przyszłości. Nasza bohaterka też przechodziła przez taki okres. Christiane, chciała z tym skończyć, podejmowała wiele prób, ale żadna nie przyniosła pozytywnych skutków,  to tylko dlatego, że znajdowała się w miejscu, gdzie narkotyki były dostępne na wyciągnięcie ręki. Matka Christiane niby ją skreśliła, ale nadal było widać, że zależy jej na córce i ją kocha. Tak naprawdę, gdyby nie ona wątpię, że bohaterce udałoby się wyjść z nałogu, mimo że bardzo tego pragnęła. Osoba uzależniona, aby mogła wyjść z nałogu potrzebuje wsparcia bliskich osób, nie może zostać od razu skreślona, bo jej stan od razu się pogorszy. 
Osobiście rozumiem Christiane. Ta książka uświadomiła mi, dlaczego sięgnęła po narkotyki i zapewne było i jest więcej takich osób, jak ona, którym brakuje miłości i chcą być akceptowani, dlatego wciągają się w takie bagno, żeby gdzieś przynależeć, ale także po to, żeby mieć jakieś zajęcie. 
Książka jest szokująca i jak już wspominałam prawdziwa. Każdy powinien po nią sięgnąć i zobaczyć co tak naprawdę znaczy być uzależnionym.